Toen mijn vrouw tijdens een vogeltentoonstelling een zwartkopsijs zag zitten was ze meteen verkocht. "Zo'n lief vogeltje is ook wel wat voor ons in de volière". Nu wilde het geval dat in de verkoopafdeling van de show een aantal zwartkopsijzen werden aangeboden. Het gevolg kunt u raden, vanaf toen hadden wij dus zwartkopsijzen. Inmiddels hebben we wat jongen en een tweede koppel gekocht om in de broedkooi mee te broeden. Het zijn levendige vogeltjes die zeker in de goed beplante volière tot hun recht komen. De mannen zingen geweldig en de vogels zijn niet schuw, eerder nieuwsgierig. Op sommige momenten zijn Pa en Moe het even niet met elkaar eens en dreigen ze in een enorm gevecht te belanden, maar dat is schijn want na een minuut zijn ze weer goede maten en ze zullen elkaar niet beschadigen.

Als voer krijgen ze Amerikaanse sijzenvoer, af en toe wat eivoer en dagelijks een paar pinkies. Badderen in een badje doen ze bij mij niet graag, maar als het regent gaat het koppel in de volière uitgebreid in de regen poetsen.

Tegen andere vogels zijn ze niet echt agressief, al zorgen ze er wel voor dat als ze een nest hebben pottenkijkers op afstand worden gehouden.

De zwarte kop van het mannetje hoort zo scherp mogelijk afgetekend te zijn op de borst. Vaak zie je vogels die een onduidelijke uitloop van het zwart naar de borst hebben net alsof ze met zwarte pap gekliederd hebben. De man is verder qua kleur veel intensiever dan de pop en als zodanig veel mooier.

Het koppel in de voliere heeft nog niet gebroed, was daar ook nog te jong voor, maar het koppel in de broedkooi heeft het prima gedaan. Met een draadnestje aan de buitenkant van de kooi, met wat kunstgroen erboven werden vier eitjes gelegd. Er kwamen drie jongen uit die , net als moeder erg tam werden en zich in het nest door de tralies met pinkies door mij lieten verwennen.